Poesía de Manuel d’Andrés

• Poesía de Manuel d’Andrés, tornada por Lurdes Álvarez /

AMBIENTE ENGAFENTÁU

Güei ye un día pertriste.
Llora la mañana al riscar l’alba.
L’espaciu empápase d’orbayu.
El cielu tapezse con fantasmales nubes.
Esbarien llárimes siderales so la tierra esponxada.
L’ambiente ye de murnia y coruxía.
Los parques tan güérfanos de neños y de vieyos.
Los paxarinos abellúguense pente les cañes ensuches.
Les palombes esmuciéronse per nun se sabe ónde.
Les gaviotes asitiáronse nel so espaciu.
Na tarde prieta sigue lloriscando’l cielu.
Les nubes ximielguen descomanaos bastiazos.
Les negrures tapecen el llonxanu horizonte.
Y la nueche cubre col so mantu la ciudá.
Les llárimes tán a puntu de surdir.