“Dacuando,
cuando miramos tras o camudamos l’ángulu
dende’l que vemos,
aquello que creíamos rescamplante y absolutu,
polo que daríamos tou, vuélvese borrosu,
desvaído, casi irreconocible.
Y entós te preguntes:
¿qué demonios víen los mios güeyos neso?
Ye un espertar inesperáu,
una revelación que convida a cuestionar
les nueses obsesiones y prioridaes.”
Haruki Murakami