“L’amigu mio, ye una bisarma especial. Nós entendémonos bien, anque’l probe nun sabe falar y por eso toos tiénen-y mieu. Esta bisarma amiga mio ye tan, pero tan grandote, que los xigantes lléguen-y namás que hasta’l todíu.

Él vive nel África. Nel cielu nun vive, porque si tuviera nel cielu, como Dios, cayeríase. Ye demasiáu grande para poder vivir perhí, pel cielu. Hai otres bisarmes más chiques qu’él y entós viven nel infinitu, barganal d’onde queda Plutón; o inda más llueñe, allá nel infinito o nel piranfinito. Pero esta bisarma amiga mio nun tien más remediu que vivir nel África”

La bisarma amiga mio, Eduardo Galeano