«Aprendí, dixo’l Principín,
que’l mundu ye l’espeyu de la mio alma.

Cuando ella ye feliz, el mundu paez-y feliz.
Cuando tas ablayáu, el mundu paez murniu.

Pero’l mundu nun ta nin murniu nin feliz.
A cencielles ta ende.

Nun yera’l mundu lo que me fadiaba,
sinón la idea que tenía d’él…
Aprendí a aceptalo ensin xulgalo,
total y incondicionalmente…»

Antoine de Saint-Exupéry