«Unu conviértese no que mira,
no que recuerda,
no que nagua por, no que tresmite.
Agora sé que’l futuru empieza güei
y depende de lo qu’escueyo ver,
de lo que dexo dicir,
de lo que quiero recordar y
de lo que decido amar».
(“Como agua para chocolate”, Laura Esquivel)