«Lleer ye pensar.
Nun ye que lleemos y depués pensamos,
sinón que pensamos daqué
y lleemos nun llibru que paez escritu por nós
pero que nun foi escritu por nós,
sinón que daquién n’otru país,
n’otru llugar, nel pasáu,
escribir como un pensamientu inda non pensáu,
hasta que por azar, siempres por azar, afayamos el llibru
onde ta claramente espresáu lo que tuviera,
confuso, non pensáu por nós.
Un llibru para cada unu de nós.
Fai falta, para atopalo, una serie d’acontecimientos
encadenaos por fuerza por qu’a la fin
unu vea la lluz que, ensin saber, ta buscando.»
Ricardo Piglia-