NADAL s.m. y f.: ‘Día de Navidá’; ‘Tiempu averáu al día de Navidá’.
- Del llatín NATALIS (DIES), ‘(día) de nacencia’, n’alusión a la conmemoración de la nacencia de Xesús, continuóse l’asturianu «nadal», asina como otros cognaos romances: gallegu, catalán, aragonés, occitanu «nadal», francés «noël», etc. Yá nel sieglu XV Hernán Núñez dexa escrito: «el Asturiano, Nadal llama la Navidad».
- Anguaño, «Nadal» (que pue ser de xéneru masculín o femenín) ye n’asturianu una espresión en claru retrocesu, frente al continuador de NATIVITATE, ello ye, «Navidá», posiblemente pola influencia castellana.
- En tou casu, la forma «nadal» sigue tando bien presente na tradición paremiolóxica. Asina, por casu: «En Nadal, cada oveya al so corral».