La papalba/comadreja
Ye un animal mamíferu y ye la especie más pequena dientro de los mustélidos, amás de en los carnívoros. Ye un animal con una bona representación na fauna asturiana y nun ta dientro de la llista de les especies amenaciaes. Anque la so apariencia d’animal pequenu pueda confundir, la papalba ye un bon animal cazador que puede matar preses ente cinco y diez vegaes el so propiu pesu.
El Llobu ibéricu
Ye un animal mamíferu y carnívoru que s’alcuentra nos montes d’Asturies y qu’hasta el sieglu XVIII pensábase que yera familia del perru domésticu. Anque n’otros llugares nun ye xuna especie amenaciada, el llobu ibéricu, del que tamos falando, nel norte d’España ye xuna de les especies amenaciaes y con una población estazada. Ye un animal de tamañu mediu con llurdios escuros nel rabu, parte anterior y cruz.
Osu pardu
L’osu pardu ye l’animal terrestre n’estáu selvaxe más grande de la fauna ibérica. La población cantábrica estremase en dos núcleos, l’oriental y l’occidental, con un censu que supera los 260 exemplares. L’olfatu, el so sentíu más desenvueltu, ye desaxeradamente agudu. Gracies a él pueden detectar a llarga distancia munches de les sos fontes d’alimentu, amenaces y hasta l’estáu sexual d’otros exemplares.
Asturcón
Ye unu de los caballos más antiguos y puros del mundu. Pertenez al denomináu tueru celta, emparentáu con delles races del arcu atlánticu. A partir del añu 80 a.C. son abondosos les cites nes qu’historiadores romanos fálennos del «pequenu Asturcón que cría la nación Ástur”, siendo, ensin dulda, l’animal ástur de más fama, apreciáu tanto pola so durez y velocidá como pol so pasu d’ambladura. Los asturcones viven en llibertá tou l’añu, paren nel campu, siendo d’una rusticidá estelante. L’hábitat natural del asturcón son sierres serrapatoses, poco fértiles y espuestes a unes condiciones climatolóxiques bien dures. Ello favoreció, a lo llargo de xeneraciones, la forxa d’un caballu rústicu, con llindaes necesidaes alimenticies y bien resistente a les enfermedaes.
