Publicado en Calendariu d'avientu d'etimoloxíes

«Señardá»

SEÑARDÁ s.f.: ‘Sentimientu de tristura pola falta de daqué o daquién’.

  • A partir del llatín SINGULARITATE ‘soledá’, ‘sentimientu de ser únicu, singular’ continuóse, tres de la sonorización de les oclusives dentales y la palatalización de NG’L, la voz «señardá», que tamién conoz una variante con cambiu de líquides («señaldá»). Otru cognáu romance ye’l gallegu «señardade».
  • Afondando na mesma idea de la soledá o’l sentise a soles, xustifícase mesmo’l portugués «saudade» que, nesti casu, ye heriede del llat. SOLITATE.

Autor:

Maestra de Llingua Asturiana Colexu Carmen Ruiz-Tilve - Uviéu

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *