El Parque Natural de les Ubiñas la Mesa n’Asturies, pierde la reproducción osera na zona alta de Teberga al dase yá por sumíes/desaparecíes los dos úniques oses reproductores qu’había. Noticia FAPAS
Una de les oses sumíes, captada poles cámares del FAPAS cuando s’alimentaba coles sos críes nun formigueru OSES SUMÍES
Esta ye una de les oses reproductores que sumió del espaciu protexíu. La so primer reproducción tuvo llugar nel añu 2015, sacando adelantre a les sos dos críes. Darréu nel 2017, volvió reproducise sacando adelantre a un cachorru d’esbardu.
Equí vese col so esbardu n’una de les estaciones de polinización del FAPAS.
Piérdese’l rastru d’esta osa reproductora en septiembre de 2018, xusto cuando s’empecipien les caceríes de xabalín nel espaciu natural protexíu. Nunca más-y la volvió alcontrar.
Segunda osa sumida: La otra osa reproductora qu’utilizaba prácticamente los mesmos territorios de campeo que l’anterior, foi alcontrada por FAPAS per primer vegada n’Ochobre del añu 2014, posiblemente tenía entre 3-4 años d’edá.
Nel mes de Xunu del añu 2017, alcontraron per primer vegada con dos pequenes críes.
Realízase’l siguimientu d’esta osa y les sos críes hasta’l mes de Mayu de 2018, comprobando tamién la supervivencia de los sos dos cachorros.
Los últimos datos de localización d’esta osa remontense al añu 2019, n’Agostu. Tamién se pierde’l so rastru dempués de tenela alcontrada mientres tol añu cuando ta para empezar la temporada de caza de les batíes de xabalín.
¿POR QUÉ SUMIERON?.
Sabemos que va haber xuna xustificación bien senciella: “matáronla los machos”.
El cuentu de que los osos mátense entre sí, cayóse col casu Cachou. Ye ciertu que se dan casos, pero la desapaición d’estes dos femes ye daqué más qu’un fechu natural.
Trátase de dos femes nueves que según comprobemos pol trabayu de siguimientu s´atopen en perfectu estáu, nada anormal que faiga abarruntar problema dalgunu con estes oses.
Perdemos el control d’elles xusto cuando empieza la temporada de caza nun Parque Natural que debería d’haber xuna especial xestión d’esta especie protexida y en peligru d’estinción, pero nun ye asina.
LA CAZA COMO ACTU POLÍTICU DE LLOGRAR VOTOS
Cada añu, amóntense les batíes de xabalín, mengua la población pero la caza caltiense como xuna actividá d’ociu dáu l’eleváu númberu de cazadores ensin actividá llaboral. A mayor intensidá de caza, mayor opción de consiguir votos a escala local en conceyos con escasa población onde un puñáu de votos da a un partíu o otru’l poder municipal.
Nel añu 2020, por casu, efectuáronse solamente na área de Teberga ochenta y ocho batíes. Teniendo en cuenta qu’en cada batida pueden participar hasta 12 cazadores, cada temporada de caza salen al monte hasta más de mil persones armaes que s’asitien munchos en puestos de caza onde apenes hai visión nes zones forestales, onde se dispara al bultu o a lo que se mueve.
PARQUES NATURALES D’ASTURIES ONDE L’OSU NUN TA PROTEXÍU
Y lo más llamentable ye qu’estes situaciones producense en territorios declaraos como espacios naturales onde l’Alministración debería de velar percima d’otros intereses pol caltenimientu de la biodiversidá, especialmente pol osu al tratase d’una especie en grave peligru d’estinción y atopase totalmente protexida.
Toa queda n’imaxe. Xuna campaña mediática para ufiertar al turista’l carambelu d’una naturaleza selvaxe. Lo único xavaz qu’hai na actualidá nestos territorios ye la xestión del Gobiernu Rexonal d’Asturies que fai de la nuesa naturaleza.
