Un doble récord sobro rayos validáu pola Organización Meteorolóxica Mundial. Nel añu 2020 un rayu desenvolvióse horizontalmente mientres 768 km nuna gran área nel sur de los Estaos Xuníos, travesando los estaos de Texas, Luisiana y Mississippi. N’otres palabres, ye xuna distancia equivalente a la qu’hai ente Londres y Hamburgo.
Nel mes de xunu d’ese mesmu añu na otra punta del mundu, mientres xuna nube eléctrica ente Uruguai y el norte d’Arxentina, producióse xuna descarga eléctrica que duró 17,102 segundos. Esta ye la máxima duración rexistrada pa un solu rayu.
Organización Meteorolóxica Mundial. Les midíes fueron validaes cola ayuda de tecnoloxía satelital y fueron rexistraes como rexistros oficiales pola Organización Meteorolóxica Mundial de les Naciones Xuníes.
¿Cómo se forma un rayu? Dientro d’una nube les partícules topeten xuníes coles otres y esto provoca que se dixebren eléctricamente. Delles partícules ganen electrones, cargándose negativamente, ente qu’otres pierden electrones, cargándose positivamente. Esto crea un desequilibriu de cargues na nube, cola parte negativa na so base y la positiva na parte cimera.
Esquema básicu de formación de rayos.
De la mesma, la superficie terrestre tien carga positiva. Cuando se forma xuna nube de nube, la diferencia de carga ente dicha nube y la superficie puede ser tan grande qu’ioniza l’aire, polo qu’ésti se vuelve conductor de la eletricidá. Ye nesti momentu cuando se forma un rayu, que calez l’aire a temperatures elevadísimes y espandise de forma bien rápida.
Esta espansión crea xuna onda que s’arrobina y que ye precisamente lo qu’escuchamos; esto ye, el truenu. Como la lluz viaxa más rápidu que’l soníu, siempres vamos ver antes el rayu y depués vamos escuchar el truenu.
